Syriawise – 15/08/2023

Κανείς δεν μπορεί καν να φανταστεί τις τελευταίες στιγμές που έζησε ο Χάλεντ αλ-Ραχάλ, ένας Σύρος πατέρας που άφησε πίσω του το παιδί του με καρκίνο στον καταυλισμό Ζαάταρι στην Ιορδανία αφού η κατάσταση χειροτέρευε και δεν είχε βρει τρόπο να το αντιμετωπίσει, οπότε η μοναδική του επιλογή ήταν να επιβιβαστεί στη βάρκα του θανάτου ‘Adriana’ με την ελπίδα να φτάσει στην Ευρώπη και να σώσει το παιδί του. Φοβόταν για τον εαυτό του; Φοβόταν να αφήσει μόνους τους το παιδί και την οικογένειά του χωρίς τροφή;

Η ιστορία του Χάλεντ αλ-Ραχάλ είναι μια από τις εκατοντάδες ιστορίες των επιβατών του σκάφους ‘Adriana’ που βυθίστηκε στην Μεσόγειο Θάλασσα στα ανοιχτά των νότιων ακτών της Ελλάδας στα μέσα Ιουνίου, σε ένα περιστατικό που αποτελεί την μεγαλύτερη θαλάσσια τραγωδία του τρέχοντος έτους. Δυστυχώς, δεν θα είναι το τελευταίο λαμβάνοντας υπόψιν τις κρίσεις και την κακή οικονομική πραγματικότητα των χωρών της Βόρειας Αφρικής και τα διεφθαρμένα, επικίνδυνα και εγκληματικά καθεστώτα με επικεφαλής την Συρία, παράλληλα με τα ψηφίσματα που ενέκρινε η Ευρωπαϊκή Ένωση που εξαναγκάζουν άμεσα τους αντιπάλους να επιλέξουν παράνομους και επικίνδυνους δρόμους.

Τα δυτικά και αραβικά μέσα ενημέρωσης επέλεξαν να ρίξουν φως στις τελευταίες ώρες του πλοίου που ήταν φορτωμένο με περίπου 800 πρόσφυγες και μετανάστες, τα αίτια της βύθισής του και τον ρόλο των δικτύων λαθρεμπορίου που δρουν στις ακτές της Λιβύης. Ωστόσο, για αυτό το έγκλημα, άλλοι δολοφόνοι είναι οι κύριοι διαχειριστές αυτών των συνεχιζόμενων σφαγών στην Μεσόγειο. Σε αυτήν την έρευνα, θα εξετάσω όλα τα γεγονότα που ώθησαν περίπου 200 Σύρους, οι περισσότεροι από τους οποίους προέρχονται από την επαρχία Νταράα, να επιλέξουν να επιβιβαστούν στην βάρκα του θανάτου.

“Χάσαμε την καλύτερη νεολαία και τις υποδομές μας, αλλά κερδίσαμε μια πιο υγιή και ομοιογενή κοινωνία”. Αυτά δεν ήταν τα λόγια του Χίτλερ στο Βερολίνο κατά την τελευταία του ομιλία με την ευκαιρία της ίδρυσης του ναζιστικού κόμματος το 1944, αλλά η περιγραφή του Μπασάρ Άσαντ για την Συρία αφού την κατέστρεψε και σκότωσε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους και εκτόπισε εκατομμύρια θεωρώντας ότι όλα αυτά τα εγκλήματα είναι σταθερά βήματα προς μια κοινωνία που ο Άσαντ βλέπει ως “ομοιογενή”. Αυτά τα λόγια ήταν μέρος μιας ομιλίας που εκφωνήθηκε το 2017, περίπου εννέα μήνες αφότου οι δυνάμεις του πήραν τον έλεγχο της πόλης του Χαλεπίου και ανάγκασαν περίπου 200 χιλιάδες κατοίκους του να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και λίγους μήνες πριν οι δυνάμεις του πάρουν τον έλεγχο της πόλης Νταράα ως μέρος ενός διακανονισμού στον οποίο η Ιορδανία και η Ρωσία διαδραμάτισαν βασικό ρόλο ωθώντας χιλιάδες άνδρες της Νταράα προς την επαρχία Ίντλιμπ.

Μέσα από μια επισκόπηση της ιστορίας της οικογένειας Άσαντ (πατέρας, αδελφός, γιοι) και των συναλλαγών τους με την κοινωνία της Συρίας, η ομοιογενής κοινωνία κατά την άποψή τους είναι ένα μείγμα διεφθαρμένων αξιωματικών του στρατού και της ασφάλειας, εγκληματιών με εμμονή σε φόνους και βιασμούς και έτοιμους να εκτελέσουν τις εντολές του ηγέτη όσο τρελές κι αν είναι, διεφθαρμένων επιχειρηματιών έτοιμων να πουλήσουν την ψυχή τους και να ρουφήξουν αίμα για χρήματα, μειονοτικών κοινοτήτων στις οποίες η οικογένεια Άσαντ ενστάλαξε τον φόβο και την πεποίθηση ότι είναι οι μόνοι που μπορούν να τους προστατέψουν από το άγνωστο. Οι υπόλοιποι άνθρωποι αποτελούν βάρος και πηγή ανισορροπίας στην ιδιωτική δυστοπία αυτής της οικογένειας και για να απαλλαγεί από αυτό το βάρος,  ένα νέο σχέδιο για την απομάκρυνσή τους τέθηκε σε εφαρμογή στις περιοχές ελέγχου του, σπρώχνοντάς τους στην φυγή και στο σκάφος του θανάτου.

Τον Ιούλιο του 2018, αφού ο Άσαντ ανέκτησε τον έλεγχο της επαρχίας Νταράα, το πρώτο κυβερνητικό κέντρο που ανακαινίστηκε ταχύτατα ήταν το Κέντρο Μετανάστευσης και Διαβατηρίων, όπου το καθεστώς Άσαντ επιτάχυνε την έκδοση διαβατηρίων σε κατοίκους που δεν ήταν στους  καταλόγους καταζητούμενων. Με την πάροδο του χρόνου αυτό το βήμα δεν ήταν αρκετό για να εκτοπισθεί ο εκεί πληθυσμός, δεδομένης της παρουσίας δεκάδων χιλιάδων νέων που καταζητούνται για πολιτικούς λόγους. Έτσι, το καθεστώς εξέδωσε μια νέα απόφαση στις αρχές Ιουνίου για να ανοίξει ένα κέντρο για την διευθέτηση του καθεστώτος των καταζητούμενων στην επαρχία Νταράα, συμπεριλαμβάνοντας ακόμη και αυτούς που καταζητούνται για την συμμετοχή τους στην επανάσταση.

Μέσω αυτού της διαδικασίας, οι νεαροί μπόρεσαν να αποκτήσουν διαβατήριο που τους επέτρεπε να φύγουν από την Συρία. Χιλιάδες κάτοικοι της επαρχίας συνέρρευσαν σε αυτό το κέντρο και σε λιγότερο από τέσσερις ημέρες περίπου 10 χιλιάδες νέοι έλαβαν κάρτα διακανονισμού που τους έδινε το δικαίωμα να αποκτήσουν διαβατήριο και να φύγουν από την Συρία μέσα σε ένα μήνα. Μεταξύ αυτών ήταν 150 θύματα του πλοίου θανάτου ‘Adriana’ που ταξίδεψαν από την Δαμασκό στην Βεγγάζη της Λιβύης όπου τους περίμεναν οι συνεργάτες του Άσαντ στο σχέδιο.

Ο δρόμος για την Βεγγάζη

Όπως είναι ευρέως γνωστό, η πολιτοφυλακή Βάγκνερ έχει δημιουργήσει για τον εαυτό της μια σημαντική και στρατηγική επιρροή στα ανατολικά της Λιβύης μέσω της υποστήριξης και της προστασίας της στον στρατηγό Χαλίφα Χάφταρ. Αυτή η επιρροή τους επέτρεψε να ελέγχουν ένα μεγάλο μέρος του ανθρώπινου εμπορίου από τις ακτές της ανατολικής Λιβύης. Εκτός από τα τεράστια οικονομικά κέρδη που αποκομίζει αυτή η πολιτοφυλακή μέσω αυτού του εμπορίου, το πιο σημαντικό κέρδος είναι ο αντίκτυπος που έχουν τα σκάφη μεταναστών και προσφύγων στην αλλαγή της πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας στην ευρωπαϊκή ήπειρο.

Τα τελευταία πέντε χρόνια, πολλές εφημερίδες και τηλεοπτικά δίκτυα έχουν δημοσιεύσει τεκμηριωμένες αναφορές για την υποστήριξη της Μόσχας σε πολλά ακροδεξιά κόμματα σε ευρωπαϊκές χώρες (όπως Γαλλία, Ιταλία, Αυστρία και άλλες). Μέσω της οικονομικής στήριξης αφενός και τροφοδοτώντας το μεταναστευτικό αφετέρου, αυτά τα κόμματα είναι οι άμεσοι ωφελούμενοι με τα αποτελέσματα των λαϊκιστικών τους λόγων να αποδίδουν ήδη καρπούς σε πολλά κοινοβούλια της ΕΕ. Με την συνεχιζόμενη εισροή προσφύγων και μεταναστών, τα ποσοστά αυτών των κομμάτων ανεβαίνουν επικίνδυνα.

Η συνεργασία μεταξύ Άσαντ και Μόσχας μέσω της πολιτοφυλακής Βάγκνερ στον φάκελο της μετανάστευσης δεν σταμάτησε στους Σύρους πολίτες, αλλά προχώρησε παραπέρα, συμπεριλαμβάνοντας μετανάστες από το Πακιστάν. Σύμφωνα με τις πακιστανικές αρχές, περίπου 200 Πακιστανοί πολίτες σκοτώθηκαν στο ναυάγιο. Τα πακιστανικά μέσα ενημέρωσης αναφέρουν ότι ο αριθμός των θυμάτων μπορεί στην πραγματικότητα να ξεπεράσει τα 300, κάτι που προκαλεί έκπληξη σε όσους γνωρίζουν το θέμα των μεταναστών που προέρχονται από τις αφρικανικές ακτές.

Είναι γνωστό ότι η γεωγραφία της Τουρκίας χρησιμοποιείται περισσότερο από τους Πακιστανούς μετανάστες για να φτάσουν στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αλλά μετά από προσεκτική έρευνα, διαπιστώσαμε ότι η Cham Wings Airlines, ιδιοκτησίας της οικογένειας Άσαντ, κατέληξε σε συμφωνία με την πακιστανική κυβέρνηση στα τέλη του 2021 για τον συντονισμό των εβδομαδιαίων πτήσεων από το αεροδρόμιο του Καράτσι προς την συριακή πρωτεύουσα Δαμασκό. Σύμφωνα με τοπική πηγή της Συρίας, η Cham Wings άρχισε στις αρχές του τρέχοντος έτους να διαχειρίζεται την μεταφορά εκατοντάδων Πακιστανών που επιθυμούσαν να μεταναστεύσουν στην Ευρώπη μέσω πτήσεων από το Καράτσι στην Δαμασκό και στην συνέχεια από την Δαμασκό στην Βεγγάζη για χρηματικά ποσά έως και 5 χιλιάδες δολάρια ανά άτομο σε συντονισμό με την πολιτοφυλακή Βάγκνερ στην Βεγγάζη. Ως εκ τούτου, είναι προφανές ότι ο Άσαντ είναι άμεσα υπεύθυνος για άλλα 300 θύματα Πακιστανών στο ναυάγιο στα ανοιχτά των ελληνικών ακτών.

Εν ολίγοις, υπάρχει ένα σχέδιο από τον Άσαντ και τον Πούτιν που βασίζεται στην ακόλουθη ιδέα: Ο Άσαντ και ο ρωσικός στρατός χρησιμοποιούν παράφρονα την δύναμη πυρός τους προς περιοχές πέρα ​​από τον έλεγχό τους χωρίς διάκριση μεταξύ πολιτών και στρατιωτικών με στόχο να τους σκοτώσουν και να τρομοκρατήσουν και να σπρώξουν τους επιζώντες εκτός της συριακής γεωγραφίας προς την Ευρώπη για χάρη της ομοιογενούς και υγιούς κοινωνίας της οικογένειας Άσαντ, καθώς και για να αυξηθεί η δημοτικότητα των ακροδεξιών κομμάτων στην Ευρώπη που υποστηρίζονται από τον Πούτιν.

Μετά την ενασχόληση του Πούτιν με τον πόλεμο της Ουκρανίας και την μείωση της ικανότητας της Μόσχας να πολεμήσει σε πολλά μέτωπα, το σχέδιο τροποποιήθηκε ως εξής: Ο Άσαντ εργάζεται για να συνεχίσει να πλήττει τις επαρχίες όπως η Νταράα, η Χομς, η ύπαιθρος της Δαμασκού και η Ντέιρ εζ-Ζορ που επαναστάτησε εναντίον του αλλά ανέκτησε τον έλεγχό τους μέσω τυχαίων συλλήψεων, αναγκαστικής απόσυρσης του στρατού και οικονομικής διαφθοράς με μια πολιτική λιμοκτονίας που στοχεύει την μεσαία και φτωχή τάξη, στέρηση ρεύματος, νερού, φυσικού αερίου και μέσων για θέρμανση, με μια τρομακτική διάδοση ναρκωτικών κάθε είδους χωρίς περιορισμούς.

Αυτή η πραγματικότητα οδηγεί δεκάδες χιλιάδες Σύρους στην επιλογή της μετανάστευσης που διευκολύνει ο Άσαντ προς την Βεγγάζη της Λιβύης, παράλληλα με την μεταφορά εκατοντάδων και χιλιάδων Πακιστανών στα ανατολικά της Λιβύης, όπου η πολιτοφυλακή Βάγκνερ τους βάζει σε βάρκες θανάτου που κατευθύνονται προς τις ευρωπαϊκές ακτές.

Το λιγότερο που το περιστατικό του ναυαγίου ‘Αρντιάνα’ μπορεί να χαρακτηριστεί είναι ως σφαγή για την οποία ευθύνονται άμεσα ο Άσαντ και ο Πούτιν. Τεράστιες ευθύνες φέρουν και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που δεν έχουν συντονισμένη και ξεκάθαρη πολιτική αντιμετώπισης του μεταναστευτικού και προσφυγικού ζητήματος αφενός και των κρίσεων της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής αφετέρου. Όσον αφορά στον συριακό φάκελο, η Ευρώπη επέλεξε μέχρι σήμερα να διατηρήσει έναν πολύ περιορισμένο ρόλο μέσω του Διεθνούς Συνασπισμού για την καταπολέμηση του Ισλαμικού Κράτους χωρίς καμία πρακτική επέμβαση για αλλαγή του καθεστώτος στην Συρία ή αντιμετώπιση του Άσαντ και των δραστηριοτήτων του εναντίον της Ευρώπης μέσω της μετανάστευσης και του Captagon.

Είναι πολύ ανησυχητικό να παρατηρεί κάποιος τις κινήσεις που ακολούθησε η Αθήνα για να ανοίξει ξανά την πρεσβεία της στη Δαμασκό παράλληλα με το άνοιγμα της πρεσβείας του καθεστώτος Άσαντ στην Αθήνα, και τις φωνές που αρχίζουν να υψώνονται στην Ευρώπη μιλώντας για την ανάγκη να ανοίξουν κανάλια συντονισμού με το καθεστώς Άσαντ ως λύση στο θέμα των Σύρων προσφύγων. Θέλει πραγματικά ο Άσαντ να επιστρέψουν οι πρόσφυγες στα χωριά και τα σπίτια τους;

Ένα από τα πιο διάσημα κλιπ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για τους Σύρους όταν μιλούν για την επιστροφή τους στην Συρία υπό την κυριαρχία του Άσαντ είναι μια συνέντευξη που διεξήχθη από την κρατική τηλεόραση της Συρίας με έναν από τους στρατηγούς του στρατού του Άσαντ, τον  Εσάμ Ζαχρεντίν, τον Σεπτέμβριο του 2017 (αργότερα σκοτώθηκε κατά τις μάχες στην επαρχία Ντέιρ εζ-Ζορ) όπου έδωσε “συμβουλή”, όπως την αποκάλεσε, χρησιμοποιώντας ξεκάθαρη απειλητική γλώσσα για τους Σύρους που μπορεί να επιθυμούν να επιστρέψουν ότι καλύτερα να μην το κάνουν.

Επιπλέον, πριν από λίγους μήνες ο υπουργός Εξωτερικών του καθεστώτος Άσαντ, Φαϊζάλ Μεκντάντ, επιβεβαίωσε κατά την διάρκεια συνέντευξης Τύπου ότι οι περιοχές που ελέγχονται από τον Άσαντ δεν μπορούν να αντέξουν το βάρος των προσφύγων που επιστρέφουν αυτήν την στιγμή και είναι πολύ νωρίς για να μιλήσουμε γι ‘αυτό. Άρα, αυτή είναι η επίσημη θέση του καθεστώτος Άσαντ, στρατιωτικά και πολιτικά. Οποιαδήποτε συζήτηση για την δυνατότητα συντονισμού με τον Άσαντ στον φάκελο της μετανάστευσης είναι τρέλα και αφέλεια παρόμοια με την καταπολέμηση του κολομβιανού εμπορίου ναρκωτικών σε συντονισμό με τον Πάμπλο Εσκομπάρ.

Συμπερασματικά, οι αξιωματούχοι στις Βρυξέλλες που εμμέσως πιστεύουν ότι η βύθιση πλοίων Σύρων προσφύγων θα αποτρέψει άλλους από το να συνεχίσουν να προσπαθούν να φτάσουν στις ευρωπαϊκές ακτές είναι εύπιστοι και ως εκ τούτου συνεργοί στο έγκλημα. Για τους Σύρους πολίτες που ζουν σήμερα στις περιοχές που ελέγχονται από τον Άσαντ, η επιλογή του θανάτου από πνιγμό δεν θα είναι χειρότερη από το να μείνουν εκεί και να πεθαίνουν χίλιες φορές κάθε μέρα.

Ως εκ τούτου, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις πρέπει πρώτα να επανεκτιμήσουν την πολιτική τους απέναντι στο σχέδιο Άσαντ-Πούτιν και δεύτερον να υποστηρίξουν τις φιλοδοξίες των Σύρων να αποκτήσουν μια αξιοπρεπή ζωή χωρίς δικτάτορες και διαφθορά. Διαφορετικά, η Ευρώπη θα ξυπνήσει σύντομα με κυβερνήσεις των οποίων θα ηγούνται ακροδεξιά κόμματα που υποστηρίζονται από την Μόσχα και υποστηρίζουν τον Άσαντ, τον επίσημο χορηγό της μετανάστευσης και του Captagon.