O Άσαντ στον κλοιό μεταξύ Ιράν και Ρωσίας

Al-Quds Al-Arabi – 14/06/2018, φύλλο 9215, σελ. 21

Είναι σημαντικό για εμάς, ως ερευνητές και πολιτικούς παρατηρητές, να κατανοήσουμε πού κατευθύνεται γενικά η Μέση Ανατολή και να παρακολουθούμε την εξέλιξη της σύγκρουσης μεταξύ Ισραήλ και Ιράν ειδικότερα στη Συρία. Παρά την άρνηση πολλών παρατηρητών ότι η σύγκρουση μεταξύ Ισραήλ και Ιράν θα προχωρήσει στην επόμενη φάση, τα πρόσφατα δείγματα στη συριακή αρένα επιβεβαιώνουν ότι η εξέλιξη αυτή είναι μόνο θέμα χρόνου.

Το Τελ Αβίβ γνωρίζει ότι η επιρροή του Ιράν στα σύνορα της Συρίας το θέτει σε κατάσταση συνεχούς φόβου και μπορεί να οδηγήσει σε αλλαγή στην περιφερειακή ισορροπία εξουσίας, όπου το Τελ Αβίβ είναι το πιο ισχυρό και με την μεγαλύτερη στρατιωτική επιρροή. Ως εκ τούτου, οι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων στο Τελ Αβίβ δεν θα επιτρέψουν να φθάσουν τα πράγματα στο σημείο να αναγκασθεί το Ισραήλ να κάνει παραχωρήσεις στην περιοχή γενικά, καθώς και στα χερσαία και θαλάσσια σύνορά της.

Το Ιράν, υπό την ηγεσία του σιιτικού κλήρου, εισήλθε στο στάδιο της στρατιωτικής και επεκτατικής ανάκαμψης με την πτώση του καθεστώτος Μπάαθ στο Ιράκ στις αρχές της τρέχουσας χιλιετίας. Στη συνέχεια, το ιρανικό καθεστώς αύξησε το επίπεδο στρατιωτικής στήριξης στην λιβανέζικη πολιτοφυλακή Χεζμπολάχ, από ρουκέτες που δεν ξεπερνούν το βεληνεκές των 40 χλμ. σε μέχρι ένα οπλοστάσιο πυραύλων με εύρος άνω των 150 χλμ., επιπλέον του ρωσικής κατασκευής πυραυλικού συστήματος θαλάσσης “Yakhont”.

Με την έναρξη της συριακής επανάστασης, το Ιράν αύξησε την παρουσία του στα σύνορα της Συρίας. Η παρουσία του περιορίστηκε αρχικά σε δύο μυστικές βάσεις των Ιρανών Φρουρών της Επανάστασης, μία στο νότιο Χαλέπι και η άλλη στο δυτικό τμήμα της Χομς, αλλά επεκτάθηκε σε περισσότερους από 5.000 στρατιώτες και αξιωματικούς, επιπλέον των δεκάδων χιλιάδων πολυεθνικών θρησκευτικών πολιτοφυλακών. Όμως, η επιρροή του Ιράν δεν σταμάτησε σε αυτό το σημείο. Η ανάγκη του καθεστώτος Άσαντ το ώθησε να υποκύψει και να υποχωρήσει για να προκαλέσει την στήριξη του Ιράν, με αποτέλεσμα τη διείσδυση του ιρανικού λόμπι σε πολλούς τομείς του συριακού καθεστώτος. Στον οικονομικό τομέα οι περισσότεροι επιχειρηματίες έγιναν άνθρωποι της Τεχεράνης και ο συριακός στρατός μετατράπηκε σε εργαλείο κατευθυνόμενο από τις ιρανικές εντολές πριν από τη ρωσική παρέμβαση, κάτι που συνεχίζεται και μετά τη ρωσική παρέμβαση. Η ανάπτυξη του σιισμού, που ξεκίνησε με την αρχή της τρέχουσας χιλιετίας λόγω της αποτυχίας της κοινωνικής συνείδησης της Συρίας, επέστρεψε έντονα εκμεταλλευόμενη τις δύσκολες φυσικές συνθήκες της συριακής κοινωνίας.

Όσον αφορά τις υπηρεσίες ασφαλείας του καθεστώτος Άσαντ, το μεγαλύτερο μέρος της ηγεσίας του είναι όργανο της Τεχεράνης, με κύριους τους κλάδους της αεροπορικής και της στρατιωτικής ασφάλειας, οι οποίοι είναι οι ισχυρότεροι και πιο εγκληματικοί στη Συρία. Ως εκ τούτου, είναι σαφές για τον αναγνώστη το επίπεδο αλληλεπικάλυψης μεταξύ του Ιράν και του καθεστώτος του δικτάτορα Άσαντ και η δυσκολία διαχωρισμού τους.

Οι ισραηλινές σχέσεις με τον πατέρα και το γιο Άσαντ ήταν και εξακολουθούν να είναι σταθερές. Οι Ισραηλινοί ηγέτες βλέπουν τον αδύναμο και ασταθή χαρακτήρα του κατάλληλα γι’αυτούς. Ο Άσαντ ξέρει με σιγουριά ότι το Τελ Αβίβ είναι σε θέση να τον τελειώσει οποτεδήποτε το θέλει. Η Τεχεράνη, φυσικά, δεν μπορεί να τον προστατεύσει και η Μόσχα, την οποία ικέτευσε στα τέλη του 2014 για να τον προστατεύσει, εξακολουθεί να δίνει το πράσινο φως στα ισραηλινά αεροπλάνα για να χτυπήσει αδιάκριτα εδώ και εκεί. Ως εκ τούτου, η καλύτερη επιλογή γι ‘αυτόν είναι να κρατήσει το κεφάλι του σκυμμένο.

Τις τελευταίες εβδομάδες, το συριακό έδαφος βίωσε έντονα και διευρυνόμενα ισραηλινά χτυπήματα, διαφορετικά από τα προηγούμενα που περιορίζονταν σε μία ή δύο τοποθεσίες, όπως μια αποθήκη όπλων για μεταφορά στη Χεζμπολάχ ή ιρανική ή λιβανέζικη στρατιωτική προσωπικότητα ως στόχους. Τα πρόσφατα χτυπήματα, τα οποία στόχευσαν περισσότερους από 25 στρατιωτικές τοποθεσίες που ανήκουν απευθείας στη δύναμη Quds στη Συρία, επιβεβαιώνουν ότι η ένταση μεταξύ Τεχεράνης και Τελ Αβίβ έχει εισέλθει σε νέα φάση. Οι εκθέσεις πολλών διεθνών κέντρων πληροφοριών επιβεβαίωσαν ότι ισραηλινά αεροπλάνα από το βορρά του Τελ Αβίβ έφτασαν στα δυτικά σύνορα του Ιράν, γεγονός που αποτελεί σαφές μήνυμα προετοιμασίας από το Ισραήλ για χτυπήματα στο εσωτερικό του. Η απόφαση του Χαμενεΐ να επαναφέρει τον εμπλουτισμό ουρανίου κατά την προσωπική μου άποψη είναι μια σπίθα για κάτι μεγαλύτερο.

Την άνοιξη του περασμένου έτους, το Ισραήλ κατάφερε να αποκτήσει εννέα εξαιρετικά προηγμένα αεροσκάφη F-35, ικανά να χτυπήσουν θέσεις εντός του ιρανικού εδάφους και να επιστρέψουν χωρίς την ανάγκη ανεφοδιασμού. Το Ισραηλινό Υπουργείο Άμυνας δημοσίευσε πρόσφατα λεπτομέρειες σχετικά με την επίθεση στο πυρηνικό εργοστάσιο της Συρίας στο Bukamal το 2007, το οποίο κατ’εμέ είναι ένα σαφές μήνυμα προς την Τεχεράνη που επιβεβαιώνει ότι το Τελ Αβίβ είναι σε θέση να τερματίσει το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα μόνο του και με τις ελάχιστες απώλειες. Αλλά το πιο σημαντικό ερώτημα εδώ είναι ποια θα ήταν η αντίδραση του Ιράν εάν το Τελ Αβίβ πραγματοποίησε αυτό το βήμα.

Η ιρανο-ισραηλινή σύγκρουση ξεκίνησε με την εισβολή του Ιράν στο έδαφος του Λιβάνου κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου στη χώρα, αλλά μελετώντας τις λεπτομέρειες του ελέγχου της Τεχεράνης στους ηγέτες του Ιράκ που είναι η πόρτα της ανατολικής Μέσης Ανατολής, αναμφίβολα θα καταστήσει σαφές ότι το Ισραήλ δεν νοιαζόταν. Η αποχώρηση του Τελ Αβίβ από το νότιο Λίβανο, η δημιουργία του πολέμου του Ιουλίου που οδήγησε στην τοποθέτηση 10.000 στρατιωτών διεθνούς δύναμης για την προστασία του βόρειου Ισραήλ και στη συνέχεια η στήριξη από το Ιράν της επιβίωσης του δικτάτορα της γειτονιάς Muhajireen στη Συρία με το πράσινο το φως του Ισραήλ και των ΗΠΑ επιβεβαιώνουν ότι το σχέδιο της σιιτικής ημισελήνου της Τεχεράνης δεν ήταν παρά ένα σχέδιο του Ισραήλ για να δημιουργήσει έναν νέο εχθρό για τις αραβικές και ισλαμικές κοινωνίες και να αντικαταστήσει τον εαυτό του με το Ιράν.

Η γραμμή που συντάχθηκε από τον Νετανιάχου στην ομιλία του προς τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το 2015 είναι το τελικό σημείο ενός εργαλείου που έχει προκαλέσει όλεθρο στην Μέση Ανατολή. Αυτό το καλοκαίρι θα είναι ζεστό στην Τεχεράνη και τα ροζ ονειρά του Assad θα ξεπεραστούν από τη μοίρα του Ali Abdullah Saleh από ιρανικά χέρια ή τη μοίρα του δολοφόνου της Βοσνίας από τα ρωσικά χέρια.